آشنایی با کویت

این کشور از شمال با عراق، از جنوب با عربستان سعودی و از شرق از طریق آب‌های خلیج فارس با ایران همسایه است.

نخستین بار منابع نفتی در دهه ۳۰ میلادی در این کشور کشف شد. این کشور تا سال ۱۹۶۱ مستعمره انگلیس بود و در این سال استقلال یافت.

در سال ۱۹۹۱عراق این کشور را اشغال کرد چاه‌های نفت آن را آتش زد و به این ترتیب آغازگر جنگی شد که آمریکا نیز وارد آن شد. این جنگ سبب شد برای مدتی صادرات نفت از کویت متوقف شود. تنها طی یک روز از این جنگ پنج تا شش میلیون بشکه نفت در آتش سوخت.

• اتحادیه عرب | سازمان کنفرانس اسلامی | اوپک | سازمان ملل متحد | مجمع عمومی سازمان ملل متحد | بانک جهانی | شورای همکاری خلیج فارس

این جنگ سرانجام باعث شد نیروهای عراقی عقب‌نشینی کنند اما تاثیری که بر افزایش قیمت نفت گذاشت، تا مدت‌ها باقی ماند.

سیاست در کویت

در امیرنشین کویت، رئیس حکومت امیر است. رئیس دولت نخست وزیر است که امیر کویت او را تعیین می‌کند.

مجلس این کشور ۵۰ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. تمام اعضای کابینه این کشور از میان نمایندگان سابق مجلس انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در کویت

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۱/۱۳۰ میلیارد دلار است. دو میلیون و ۹۳ هزار نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند. ۸۰ درصد نیروی کار این کشور غیر کویتی هستند.

نرخ بیکاری در کویت ۲/۲ درصد است. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن پنج درصد بود.

صنایع این کشور شامل نفت، محصولات پتروشیمی، سیمان، کشتی‌سازی و تعمیرات آن و تبدیل آب شور به آب آشامیدنی است.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و محصولات فرآوری شده آن و کود است که به کشورهای ژاپن، کره جنوبی، تایوان، سنگاپور ، آمریکا، هلند  و چین صادر می‌شود.

محصولات وارداتی آن شامل مواد غذایی، مصالح ساختمانی، وسایل نقلیه و البسه است که از کشورهای آمریکا، ژاپن، آلمان، چین، عربستان سعودی، ایتالیا، انگلیس، هند و کره جنوبی  وارد می‌شود.

مردم کویت

جمعیت این کشور حدود دو میلیون و ۵۹۷ هزار نفر با میانگین سنی ۲۶ سال است. امید به زندگی ۷۹ و برای مردان ۷۶ سال است.

۴۵ درصد از جمعیت آن کویتی، ۴۱ درصد دیگر عرب‌ها و چهار درصد ایرانی هستند.

۸۵ درصد از مردم این کشور مسلمان هستند. زبان رسمی در این کشور عربی است اما انگلیسی نیز به صورت گسترده استفاده می‌شود.

کویت در یک نگاه